اولين بار

سلام دوستان گلم. اين اولين بار و اولين پستيه كه من توي يك وبلاگ مي گذارم. كه البته مسبب آن هم معاون پرورشي عزيزم هستن. دوستان اين وبلاگ در كل جنبه ي جمع شدن ما دانش آموزا كنار هم رو داره. نه اين كه بزرگتر ها حق ورود ندارند ها! چرا. توي اين وبسايت مي خوام سعي كنم براتون از جاهاي دور يكم قصه تعريف كنم. يا كنار هم بشينيم و خاطره هامون رو باهم شريك شيم. سوالامون رو بپرسيم و ازهم چيزاي خوب ياد بگيريم.

دوست دارم هممون يه زنگي شاد داشتن رو تجربه كنيم كه اين بعد از خانوادمون بر مي گرده به مدرسمون... مدرسه اي كه شما توش تحصيل مي كنيين قرار نيست با تخته هوشمند و چوب و نيمكت عالي شاد باشه. قرار نيست كسي به غير از خودمون باعث شاد شدن اون بشه. 

بله درسته اين ما هستيم كه از مدرسمون يك مدرسه شاد پيدا كنيم.

فقط كافي خود واقيمون رو پيدا كنيم و با بال هاي پروانه ايمون پرواز كنيم(RAP.MANSTER)

و مدرسه جايي هست كه اين امكان رو به ما مي ده...